น.ช.อำไพ ใสโพธิ์ อายุ 26 ปี หมายเลขประจำตัว 139/42 คดีพรากผู้เยาว์ ฆ่าผู้อื่นโดยกระทำ
ทารุณโหดร้ายและ...

น.ช.อำไพ ใสโพธิ์ อายุ 26 ปี หมายเลขประจำตัว 139/42 คดีพรากผู้เยาว์ ฆ่าผู้อื่นโดยกระทำ
ทารุณโหดร้ายและเพื่อปกปิดความผิดอื่นของตน เหตุเกิดพื้นที่สถานีตำรวจภูธรอำเภอละหานทราย
จังหวัดบุรีรัมย์ 20 เม.ย. 2541 เจ้าหน้าที่ตำรวจสภ.อ.ละหานทราย

ได้รับแจ้งจากนายทวีและนางวิรัช นันทวงษ์ ว่าหลานสาวชื่อ ด.ญ. กุลธิดา ใจกล้า อายุ 2 ขวบ 3
เดือน พ่อแม่ทำงานอยู่ที่กทม. เด็กน้อยได้หายออกไปจากบ้านเมื่อตอนสายๆ มีคนเห็นว่าเธอไปซื้อ
ขนมที่ร้านค้า กับผู้ชายที่อยู่ในอาการมึนเมา แล้วนั่งรถมอเตอร์ไซต์หายไปทางท้ายหมู่บ้าน กลัวว่าจะ
ถูกล่อลวงไปทำมิดีมิร้าย ขอให้ตำรวจช่วยติดตามด้วย
เจ้าหน้าที่ได้กระจายกำลังกันออกค้นหาตัว ด.ญ.ทันที จนกระทั่งเจ้าหน้าที่ตำรวจได้เข้าไปตรวจสอบ
บริเวณป่าละเมาะท้ายหมู่บ้าน ทุกคนต้องตกตลึงเบือนหน้าหนีภาพดังกล่าวทันที เมื่อพบว่าบริเวณข้าง
จอมปลวก มีร่างของด.ญ.กุลธิดานอนเปลือยกายเสียชีวิตอยู่ สภาพศพถูกตีด้วยของแข็งจนกะโหลกยุบ
เลือดและเศษมันสมองกระจายเกลื่อนส่งกลิ่นคาวคละคลุ้ง บริเวณอวัยวะเพศมีร่องรอยถูกข่มขืนจนฉีก
ขาด เลือดไหลนองปนกับน้ำอสุจิซึ่งสามารถมองเห็นได้อย่างเด่นชัด นายทวีและนางวิรัชเมื่อมาเห็น
สภาพหลานเป็นเช่นนั้น ต่างก็ปล่อยโฮและเป็นลมล้มฟุบไปทั้งคู่ทันที
เจ้าหน้าที่ตำรวจคาดว่าด.ญ.กุลธิดาน่าจะเสียชีวิตไม่เกิน 1 ชั่วโมง และคนร้ายน่าจะยังหนีไปได้ไม่
ไกล จึงได้วิทยุแจ้งให้ช่วยกันออกติดตามจับกุมโดยด่วน เจ้าหน้าที่ส่วนหนึ่งได้ซุ่มอยู่บริเวณท่ารถใน
ตลาด และได้พบชายต้องสงสัยอยู่ในอาการมึนเมา จึงได้เข้าตรวจค้น ชายคนดังกล่าวเมื่อรู้ตัวว่าถูก
เจ้าหน้าที่ตำรวจเรียกตรวจ ก็มีอาการหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด จากการตรวจสอบพบว่าที่ขากางเกง
และชายเสื้อมีรอยเปื้อนเลือด จึงนำตัวมาสอบสวนที่โรงพัก ทราบชื่อในเวลาต่อมาคือ นายอำไพ ใส
โพธิ์ เบื้องต้นให้การปฏิเสธและให้การวกวน
หลังจากที่เค้นสอบถามความจริงอยู่พักหนึ่ง สุดท้าหลังจากที่เค้นสอบถามความจริงอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็
เปิดปากยอมรับสารภาพเป็นผู้ลงมือข่มขืนและฆ่า ด.ญ.จริงๆ ยอมรับว่าเพิ่งแต่งงานได้ 2 วัน แต่
เพราะตัวเองมีความต้องการสูงมาก เป็นเหตุให้เมียทนรับไม่ไหว จึงหอบเสื้อผ้าหนีไป จึงเกิดการ
กลุ้มใจมากถึงดื่มเหล้าพอเมาได้ทีแล้วก็เกิดอารมณ์กลัดมันขึ้นมา พอกับที่เห็น ด.ญ. เดินมาพอดี จึง
เข้าไปหลอกล่อพาไปซื้อขนม จากนั้นพาขึ้นรถจักรยานยนต์ไปยังป่าละเมาะท้ายหมู่บ้าน แล้วพยายาม
ลงมือข่มขืน แต่เด็กร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด ตนกลัวชาวบ้านจะได้ยินเสียงแล้วเข้ามาเห็น จึงจับขา
เด็กเหวี่ยงฟาดไปที่จอมปลวกจนสลบ แล้วจึงลงมือข่มขืนจนสำเร็จความใคร่ เสร็จแล้วเด็กได้ฟื้นขึ้น
มาและส่งเสียงร้องไห้อีก ตนเห็นที่อวัยวะเพศเด็กมีเลือดไหลออกมามาก กลัวจะมีคนมาเห็นความผิด
ที่ตนก่อขึ้น จึงจับขาเด็กเหวี่ยงฟาดไปที่จอมปลวกอีกครั้งจนเด็กแน่นิ่งไป แล้วหยิบท่อนไม้ที่ตกอยู่ใน
บริเวณนั้น ตีซ้ำเข้าที่ศรีษะจนขาดใจตาย แล้วรีบหนีออกมาจากที่เกิดเหตุ กลับเข้าบ้านเก็บเสื้อผ้า
แล้วมาเตรียมขึ้นรถที่ตลาดเพื่อหลบหนีความผิด แต่มาถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าจับกุมได้เสียก่อน จึง
หมดโอกาสที่จะไปก่อกรรมชั่วกับใครได้อีก

ทีมา   http://khaovanee.blogspot.com/2016/09/2_23.html?m=1